Doğa, en sonunda mutlaka öcünü alır..!

1782 yılında Tiefurter Dergisi’nin 32. sayısında yazar ismi olmadan “Die Natur” (Doğa) isimli bir yazı yayınlanır. Bu yazının Goethe’ye ait olduğu düşünülür. Fakat Goethe yazının Georg Christoph Tobler (1757-1812) isimli bir ilahiyatçı tarafından kaleme aldığını ileri sürerek, kendisinin yazmadığını vurgular. Peki nedir bu yazıdaki sır? Bilinen bir şey varsa, o da Goethe’nin anlayışında “tanrı-doğa”, “doğa-tanrı” kavramları iç içe geçmiştir. Buna göre Goethe’nin doğa felsefesinde “insan-doğa” ilişkisinin de derinlemesine irdelendiğini bilmekteyiz. Söz konusu yazı “doğa”, “tanrı” ve “insan” kavramlarına bir bakıştır; daha çok da “insan”da “doğa-tanrı”yı, “doğa-tanrı”da da “insan”ı irdeler. Şimdi bu yazının tamamı Sanatçı Aurası kitabımın başında. Aşağıda, yazının son paragrafını veriyor ve bu paragrafa göre "deprem meselesini yorumlamanızı rica ediyorum; kısaca doğa ne isterse o olacaktır. Doğayı betonla ören Türkiye'deki ve İstanbul'daki zihniyet, olacak yıkımı en başından bilinçli veya bilinçsiz kabul etmiş zihniyettir.

"Doğa, bizi bu dünyaya konumlandırandır, yine bizi bu dünyadan alıp götürecek olan da odur. Ona güveniyorum ve kendimi teslim ediyorum. Benden kendine, en iyi olanı sağlayacaktır. O kendi yarattığına asla ihanet etmez. Son sözü söyleyecek olan ben değilim. Hayır! Doğru veya yanlış, bütün sözleri ve son sözü doğa söyler. Bütün yanlışlar da, bütün doğrular da doğa”nındır".